Sławomir Kalinowski WIEJSKA BIEDA – (NIE)OBECNOŚĆ NA POLSKIEJ WSI
Zachęcam Państwa do zapoznania się z artykułem mojego autorstwa, który stanowi część dwutomowego dzieła wydanego pod kierunkiem prof. Halamskiej, prof. Rosnera i prof. Stanny na 100-lecie polskiej niepodległości.
Wprowadzenie
Wiedza na temat współczesnego ubóstwa w Polsce jest niezwykle obszerna. Wskazuje na grupy zagrożone ubóstwem, zasięg, dynamikę, a także metody i sposoby pomiaru. Powstało wiele opracowań wyjaśniających przyczyny i mechanizmy pauperyzacji społeczeństwa, ich dynamikę, a także stan aktualny . Problemem jest jednak brak kompleksowych opracowań opisujących biedę wiejską. Oprócz nielicznych monografii wyjaśniających ograniczony obszar problemów wiejskich (Kalinowski 2015a; Krzyszkowski i in. 2007; Chmielewska 2004; Kwasek 2002) brakuje całościowego opisu tego zagadnienia. Nie ma również opracowań historycznych biedy wiejskiej. Stąd też założenie niniejszego opracowania, które ma w sposób syntetyczny wskazać na prawidłowości i osobliwości biedy wiejskiej w Polsce, a także wielowątkowość i zróżnicowany charakter polskiego ubóstwa w okresie stu lat niepodległej Polski. Wskazane zostaną również trajektorie zmian ubóstwa wiejskiego, w szczególności zaś sytuacja materialna ludności rolniczej począwszy od chłopów i robotników rolnych, przez rolników, chłoporobotników i przedsiębiorców rolnych. Sama wieś traktowana jest jako swoistego rodzaju tło dla opisu ubóstwa zamieszkującej ją ludności.