Bezdomność chroniczna w badaniu socjodemograficznym MRPiPS 2013
Streszczenie
Bezdomność chroniczna była przedmiotem badań projektu „Najpierw mieszkanie – rzecznictwo oparte na dowodach” (NMROD) realizowanego przez Fundację Ius Medicinae w latach 2014-2016, dzięki dofinansowaniu w programie Obywatele dla Demokracji ze środków EOG. Bezdomność zawsze jest sytuacją kryzysową, przedłużająca się bezdomność oznacza trwałą deprywację potrzeb fizjologicznych i bezpieczeństwa, naruszenie godności ludzkiej oraz głębokie wykluczenie społeczne. Wymaga także specjalistycznego wsparcia czego dowodem jest min. fakt przedłużającej się bezdomności ludzi korzystających z ogólnego, tradycyjnego systemu pomocy „dla bezdomnych”. Istnieje specjalistyczny program, który skutecznie i trwale wyprowadza z bezdomności właśnie ludzi bezdomnych chronicznie – nazywa się „Najpierw mieszkanie” i został stworzony przez dr Sama Tsemberisa na początku lat 90 w Nowym Jorku, następnie z sukcesem powtórzony w wielu miejscach na całym świecie (Tsemberis, 2010). Celem projektu NMROD było zachęcenie interesariuszy i stworzenie gruntu dla jego wdrażania w Polsce.
W badaniach projektu NMROD przyglądaliśmy się czy wśród osób doświadczających bezdomności w Polsce są potencjalni klienci programów „Najpierw mieszkanie” – osoby bezdomne chronicznie. Dla nich nieobecny w tej chwili w kraju program byłby szansą na trwałe wyjście z bezdomności. Jednym z trzech badań była analiza największego ogólnopolskiego zbioru danych o osobach bezdomnych powstałego podczas Badania Socjodemograficznego przeprowadzonego przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (MRPiPS) przy okazji badania liczby osób bezdomnych w nocy z 7 na 8 lutego 2013 roku. Zbiór danych uzyskaliśmy w odpowiedzi na wniosek o informację publiczną. Analiza danych zaowocowała wnioskami w dwóch obszarach: bezdomności chronicznej oraz badania socjodemograficznego, które było źródłem danych wykorzystanych do analizy.