DZIAŁANIA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ NA RZECZ BEZDOMNYCH

Konstytucja RP stanowi, że władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb
mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój
budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego
mieszkania2. Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i niemający innych środków
utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy okr eśla ustawa3.
Bezdomność jest kategorią wykluczenia społecznego. Zjawisko to stanowi rzeczywisty problem
nawet dla najbogatszych społeczeństw. W Polsce jest ono po części skutkiem przemian społeczno-
-ustrojowych. Obecnie ma również związek z globalnym kryzysem ekonomicznym. Do przyczyn
bezdomności zalicza się4 sytuację społeczno-ekonomiczną, w tym wzrost bezrobocia, likwidację
hoteli robotniczych, brak miejsc w szpitalach i zakładach opiekuńczych. Kolejnymi przyczynami
są występujące patologie, w tym alkoholizm, przestępczość, odrzucenie lub brak opieki ze strony
najbliższych, rozwód lub trwały rozpad więzi formalnych lub nieformalnych, a także przemoc
w rodzinie5.
Pomocy osobom bezdomnym udzielają jednostki samorządu terytorialnego (komórki polityki
społecznej w urzędach miast, powiatowe centra pomocy rodzinie w powiatach, ośrodki pomocy
społecznej w gminach), organy administracji rządowej (Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej,
wydziały polityki społecznej urzędów wojewódzkich) oraz organizacje pozarządowe. Głównym
źródłem finansowania pomocy są budżety gmin. Większość osób bezdomnych przebywa
w dużych miastach wojewódzkich. Badania kontrolne skoncentrowano więc na ocenie organów
wykonawczych i urzędów gmin miejskich, ich działalności na rzecz bezdomnych i współpracy
z organizacjami pozarządowymi w dużych aglomeracjach miejskich.

fragment wprowadzenia z dokumentu – czytaj całość